Vincenzo Paparelli.. 28 ekim 1979 tarihinde as roma taraftarı Giovanni Fiorillo tarafından atılan bir meşale sonucu önce gözünü sonrada hayatını kaybeden taraftar.. ss lazio taraftari paparelli bugün hala italya'da futbol anarşisi gündeminde ezbere sayılan 2-3 isimden birisi...33 yasinda ve evliydi. Hatırlamak babında..
"ismim vincenzo paparelli, 28 ekim 1979 tarihinde oldum. belki birisi beni hatirlar. 33 yasindaydim ve bir gun olimpico stadinda romali taraftarin attigi deniz fisegi yuzunden oldum. o zaman bir sandvic yiyordum, karim wanda bu fisegi sol gozumden cikarmayi denedi, ama fisek hala yakiyordu, ve eli yakti. beni yogun bakima alan doktor dedi ki, savasta bile, o kadar buyuk sakatliklari gormemisti. sonraki gunu, butun gazeteler benden 3 ay once cekilmis bir foto gosterdiler. sadece il tempo gazetesi benim resimi yayinladi, yerde yatarken, yuzum kan icinde, ve bir gozum eksik olurken. enistem radyoda ismimi duyunca, sandi ki benim adimi tasiyan baska birisi olmustu. abim ne oldugunu ogrenince, kendisi cok suclu hisetti, cunku bana kombinesini gecici bir sure icin vermisti ve yokas o gun o yerimde oturacakti. ambulansda yanimda oturan karim, elimi tutup, aglayarak olmemi istiyordu. karakolda butun kigatlari dolduruktan sonra, bir kriz gecirdi, ve deli gibi bagirmaya basladi, sonraki gunlerden gazetedeki resimleri gorunce. bir fotoda, annesiyle cikmisti, yuzu cok yorulmus, durumu fena ve gozlerinde cok kotu bir sey var. adim ve ailemin adilari sonraki 2 haftalarda hep gazetelerde cikti, ama sadece kucuk bolumlerde. herkes benim normal ve rahat bir insan oldugunu soyluyordu, sadece lazio hayraniydim. mactan sonra lazionun kaptani, pino wilson, karimi aradi bassagligi mesaji vermek icin. roman belediye baskani mezarligimi faturasi odedi, ve aileme bir psikolog odedi. lionelli manfredonia ailemi ziyaret etti, ve en kucuk ogluma 5 numarali formasini hediye etti. mezarligimda, butun lazio takimi gelmisti, bob lovati antrenorüyle ve lenzini baskani ile. ama roma oyunculari gelmedi cunku potenzada bir kupa maci oynacaklardi, sadece paf takimi gonderdiler. binlerce kisi ordaydi. luciano re cecconi kurumu aileme 1 milyon italyan lirası verdi, ve belediye 5 milyon verdi, yardim olarak. curva nord'da benim hatirima, bir plaka koyuldu. angelo kardesim, bir dostluk maci olmasini istedi, ama hic bir sey yapilmadi. bir kac gun, benim yuzunden, tribun siddeti hakkinda cok konusuldu. bazilari stadlarda her yerde kamera eklenmesini onerdiler. hakemler kurumun baskani, giulio campanati, televizyonda pozisyonlar gosterilmemesini istedi. kac ay, cok onemli kararlar alindi, stadlarda bayrak sopalari, davullar, provoke eden pankartlar yasak oldu. roma ve lazio taraftarlari adimi ayri yollarla kullandilar. bugun sehirin duvarlari ustunde "paparelli, intikamini alicagiz", "seni unutmuyacagiz paparelli", "paparelli iyi gunleri kacirdin" yada "10,100,1000 paparelli". son yillarda, gazeteler adimi sirf stadlarda yine olay cikinca kullandilar. olumden 5 yil sonra, lazio taraftarlari dev bir "vincenzo yasiyor" pankarti astilar, ve tum stad ayni anad "28 kasim, milli mahtem gunu" tezahurati soyledi. lazio taraftarlari 15 sene her yil olumu hatirladilar, ama son zamanlarda unutuluyorum 1990 dunya kupasi icin, olimpico renove olunca, staddaki plaka kaldirildi ve bir daha geri gelmedi. gazete arsivlerde arayinca, gosteriliyor ki en son ismim 1995da yazildi. beni olduren cocugun ismi giovanni fiorilloydu, 18 yasindaydi, ve issizydi. mactan hemen sonra, kacti ve polis onu bulmadi. 14 ay sonra, polise kendisinden geldi. 1987de 6 yil ve 10 ay hapis cezasi aldi, ve ona fisegi stada sokmak icin yardim eden 2 arkadaslari 4 yil ve 6 ay hapis cezasi aldilar. italyada ve isvicreden kacinca, her gun angelo kardesimi aradi, ozur diledi, ve beni oldurmek istemedigini soyliyordu. o gun, stadda, herkes gibi bir insandi. roma fanatigiydi, annesi pazarda calisiyordu, babasi isciydi. halktan bir insandi, benim gibi. giovanni fiorillo 24 mart 1993`da oldu, kotu bir hastalik yada bir overdose yuzunden. kardesim angelo onun ozurleri kabul etti, karim ve cocuklarimda. sadece bir tek sey belli : o benim kadar sanssiz oldu. ismim vincenzo paparelliydi, 28 ekim 1979 gununde oldum. belki birisi beni hatirlar".
"ismim vincenzo paparelli, 28 ekim 1979 tarihinde oldum. belki birisi beni hatirlar. 33 yasindaydim ve bir gun olimpico stadinda romali taraftarin attigi deniz fisegi yuzunden oldum. o zaman bir sandvic yiyordum, karim wanda bu fisegi sol gozumden cikarmayi denedi, ama fisek hala yakiyordu, ve eli yakti. beni yogun bakima alan doktor dedi ki, savasta bile, o kadar buyuk sakatliklari gormemisti. sonraki gunu, butun gazeteler benden 3 ay once cekilmis bir foto gosterdiler. sadece il tempo gazetesi benim resimi yayinladi, yerde yatarken, yuzum kan icinde, ve bir gozum eksik olurken. enistem radyoda ismimi duyunca, sandi ki benim adimi tasiyan baska birisi olmustu. abim ne oldugunu ogrenince, kendisi cok suclu hisetti, cunku bana kombinesini gecici bir sure icin vermisti ve yokas o gun o yerimde oturacakti. ambulansda yanimda oturan karim, elimi tutup, aglayarak olmemi istiyordu. karakolda butun kigatlari dolduruktan sonra, bir kriz gecirdi, ve deli gibi bagirmaya basladi, sonraki gunlerden gazetedeki resimleri gorunce. bir fotoda, annesiyle cikmisti, yuzu cok yorulmus, durumu fena ve gozlerinde cok kotu bir sey var. adim ve ailemin adilari sonraki 2 haftalarda hep gazetelerde cikti, ama sadece kucuk bolumlerde. herkes benim normal ve rahat bir insan oldugunu soyluyordu, sadece lazio hayraniydim. mactan sonra lazionun kaptani, pino wilson, karimi aradi bassagligi mesaji vermek icin. roman belediye baskani mezarligimi faturasi odedi, ve aileme bir psikolog odedi. lionelli manfredonia ailemi ziyaret etti, ve en kucuk ogluma 5 numarali formasini hediye etti. mezarligimda, butun lazio takimi gelmisti, bob lovati antrenorüyle ve lenzini baskani ile. ama roma oyunculari gelmedi cunku potenzada bir kupa maci oynacaklardi, sadece paf takimi gonderdiler. binlerce kisi ordaydi. luciano re cecconi kurumu aileme 1 milyon italyan lirası verdi, ve belediye 5 milyon verdi, yardim olarak. curva nord'da benim hatirima, bir plaka koyuldu. angelo kardesim, bir dostluk maci olmasini istedi, ama hic bir sey yapilmadi. bir kac gun, benim yuzunden, tribun siddeti hakkinda cok konusuldu. bazilari stadlarda her yerde kamera eklenmesini onerdiler. hakemler kurumun baskani, giulio campanati, televizyonda pozisyonlar gosterilmemesini istedi. kac ay, cok onemli kararlar alindi, stadlarda bayrak sopalari, davullar, provoke eden pankartlar yasak oldu. roma ve lazio taraftarlari adimi ayri yollarla kullandilar. bugun sehirin duvarlari ustunde "paparelli, intikamini alicagiz", "seni unutmuyacagiz paparelli", "paparelli iyi gunleri kacirdin" yada "10,100,1000 paparelli". son yillarda, gazeteler adimi sirf stadlarda yine olay cikinca kullandilar. olumden 5 yil sonra, lazio taraftarlari dev bir "vincenzo yasiyor" pankarti astilar, ve tum stad ayni anad "28 kasim, milli mahtem gunu" tezahurati soyledi. lazio taraftarlari 15 sene her yil olumu hatirladilar, ama son zamanlarda unutuluyorum 1990 dunya kupasi icin, olimpico renove olunca, staddaki plaka kaldirildi ve bir daha geri gelmedi. gazete arsivlerde arayinca, gosteriliyor ki en son ismim 1995da yazildi. beni olduren cocugun ismi giovanni fiorilloydu, 18 yasindaydi, ve issizydi. mactan hemen sonra, kacti ve polis onu bulmadi. 14 ay sonra, polise kendisinden geldi. 1987de 6 yil ve 10 ay hapis cezasi aldi, ve ona fisegi stada sokmak icin yardim eden 2 arkadaslari 4 yil ve 6 ay hapis cezasi aldilar. italyada ve isvicreden kacinca, her gun angelo kardesimi aradi, ozur diledi, ve beni oldurmek istemedigini soyliyordu. o gun, stadda, herkes gibi bir insandi. roma fanatigiydi, annesi pazarda calisiyordu, babasi isciydi. halktan bir insandi, benim gibi. giovanni fiorillo 24 mart 1993`da oldu, kotu bir hastalik yada bir overdose yuzunden. kardesim angelo onun ozurleri kabul etti, karim ve cocuklarimda. sadece bir tek sey belli : o benim kadar sanssiz oldu. ismim vincenzo paparelliydi, 28 ekim 1979 gununde oldum. belki birisi beni hatirlar".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder